contoh cerkak

Pacobaning Urip

Srengenge durung katon njedhul, nanging semburat abang ing sisih wetan wis mbranang. Jago-jago padha pating kluruk ambarengi swara manuk-manuk kang pating cruwit, kaya-kaya arep nggugah kabeh uwong sing padha turu nglinteg. Ananging, beda karo kulawargaku sing wis padha tangi lan lagi cepak-cepak piranti kang arep digawa menyang daleme simbah. Saperlu ujung lan silaturahmi marang para sedulur.

            Sakrampunge cepak-cepak, kita sakulawarga mangkat dateng daleme simbah numpak sepedha motor. Daleme simbahku ana ing Desa Gulon, Kecamatan Muntilan. Jam setengah 8  aku uwis tekan ing daleme simbah. Nalika aku sakulawarga tekan daleme simbah, kabeh sedulur uwis padha ngumpul.

            “Nyuwun ngapunten kita telat Pak.” pituture bapakku.

            “Owalah ,, ora papa. Sing penting slamet.” wangsulane simbah.

            Aku weruh Beni, sedulurku lagi lingguh ing kursi pojokan ruang tamu sinambi ngombe teh panas. Banjur aku meraki Beni. Ora sengaja aku nyampar gelas sing ana ing ndhuwur meja. Gelase pecah lan wedange wutah. Aku cepet-cepet njupuk lap kanggo ngelap wedhang kang wutah, supaya ora mili tekan ngendi-endi.  Ananging, nalika aku lagi mlayu tumuju panggon aku nyampar gelas, aku kepleset ing cerak lemari. Untung wae, sirahku ora kejedut lemari.

            “Kwe ki kenapa Le?” pitakone bapakku nalika meraki aku sinambi nulungi aku.

            “Kula kepleset Pak.” wangsulku.

            “Lha kepiye? Lara ora Le?”

            “Mboten kok Pak. Namung bokong kula ngilu.”

            “Yo mulane ki sing ngati-ati. Ora usah mlayu-mlayu.”

            “Wis ora papa to? Saiki ndang padha neruske ujung marang sedulur liyane.” titahe simbah.

Banjur aku sakulawarga lan para sedulurku neruske ujung marang sedulur liyane.

            Sakwise rampung ujung, aku sakulawarga siap-siap bali. Nalika jam 7 bengi aku sakulawarga pamit marang simbah lan sedulur liyane. Nanging sakdurunge mulih, ibuku khawatir, pintu mburi wis dikancing apa durung. Amarga bab kuwi ibu matur marang bapak supaya banter anggone numpak motor.

            Ing dalan anggone bapak numpak motor banter banget. Ora di sangka, ana jeglongan  gedhe ing tengah dalan. Amaraga uwis bengi, dalane ora ketok. Grrooobbyyaakkk…. Motore tiba. Aku sakulawarga tiba ing tengah dalan. Banjur akeh uwong kang ngrubung lan nulungi. Aku sakulawaraga digowo menyang rumah sakit sing paling cerak.

            Ing rumah sakit, bapakku angsal telpon saking Pak RT ing desaku. Pak RT ngendika menawa omahku kemalingan. Malinge lewat lawang mburi omah. Ngerti kabar kuwi, bapakku ngendika marang ibuku bab kadadean kuwi. Ibuku kaget, langsung ngejak bali sakwise diobati. Aku sakulawarga bali numpak taksi.

            Tekan ngomah wis akeh uwong ing ngarep ngomahku kang padha niliki kahanan omahku. Pak RT ngendika yen malinge ora kecekel.

            “Wis Bu ora papa ikhlaske wae. Sing penting slamet kabeh.” ngendikane bapakku.

            “Arep piye meneh Pak. Uwis rapapa. Sing wis ya uwis” wangsule ibuku.

            Akhire aku sekulawarga ikhlas lan tabah nrima ujian saking Gusti Allah. Saking kadadean iku, aku  bisa njupuk pelajaran, yen tumindak apa wae kudu ngati-ati.